BISA seu BESA

BISA, seu BESA

Graece Βῆσα, apud Strabonem l. 8. ubi emendara exemplaria habent Βίσα: locus fuit Attieae, ad Tribum Antiochidem pertineus: e quo qui oriundus erat, dicebatur Βησαιὲυς, ut apparet ex hac Inser. Eleusine repertâ:

---- ΝΟΥ ---

ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΗ

ΕΚ ΒΗΣΑΙΕΩΝ

ΤΟΙΝ ΘΕΟΙΝ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Etem ex alia,

ΤΙΒΕΡΙΟΣ ΚΛΑΥΔΙΟΣ

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΙΒΕΡΙΟΥ

ΚΛΑΥΔΙΟΥ

ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ ΒΗΣΑΙΕΩΕ.

apud Iac. Sponium Itiner ar. Graec. Tom. 3. p. 102. Vide quoque Tom. 2. p. 205. Alia est Bissa Locridis, de qua vide Strabonem l. 8. et 10.